MMPI-2-RF: de vooruitblik op de toekomst van psychodiagnostiek

De populariteit van de MMPI-2 en de MMPI-2-RF lijkt in het laatste decennium te zijn afgenomen. Dit dalende gebruik komt hoogstwaarschijnlijk door verschillende beperkingen van de MMPI-2. In reactie op de beperkingen van de MMPI-2 is eerst de MMPI-2-RF ontwikkeld en daarna de MMPI™-3. In dit whitepaper wordt de MMPI™-3 beschreven en worden de voordelen van de MMPI™-3 toegelicht. Een van de voordelen die met name aan bod zal komen, is de aansluiting van de MMPI™-3 op het invloedrijke HiTOP model.

"Hoe meer het emotionele welzijn wordt belast, hoe groter de kans dat latente problemen - zoals dyslexie of ADHD – de kop opsteken.” - Dr. André Rietman  Lees het interview met Dr. André Rietman waar hij ingaat op het belang van het in kaart brengen van emotioneel welzijn op school, hoe omgevingsstimuli het gedrag van leerlingen in de klas kunnen beïnvloeden en hoe onderwijsprofessionals kinderen en jongeren kunnen ondersteunen bij emotionele problemen op school.

Hoewel de DSM al jarenlang geldt als de gouden standaard voor het classificeren van psychische stoornissen, heeft het meerdere beperkingen. Een alternatief is het HiTOP model, een dimensioneel en wetenschappelijk onderbouwd model voor het beschrijven van psychopathologie en persoonlijkheid. In dit artikel wordt de kritiek op de huidige classificatiesystemen besproken en wordt het HiTOP model als alternatief geïntroduceerd.

Er zijn reeds meerdere neurologische en psychiatrische complicaties als gevolg van COVID-19 gerapporteerd. Een overzicht van de klinische en epidemiologische literatuur toont de hoge frequentie (15 tot 80% van de gevallen, afhankelijk van het onderzoek), de grote variabiliteit van deze complicaties en het feit dat ze soms ruim zes maanden na herstel van de ziekte nog aanhouden. Deze complicaties kunnen invloed hebben op het geheugen, taal, executieve functies en aandacht. Een overzicht van de literatuur en aanbevelingen voor klinisch onderzoek.

In deze whitepaper focust Prof. Dr. Caroline Braet op meer dan 20 jaar ervaring in haar onderzoek naar depressieve klachten bij kind en jeugd en de consequenties hiervoor voor de diagnostiek. Daarbij besteedt ze vooral aandacht aan het getrapte model waarbij een screeningsfase vooraf gaat aan een ruimer diagnostisch onderzoek dat volgens de principes van handelingsgericht werken dient te verlopen. Alhoewel de prevalentie van depressie steeds meer toeneemt, zijn de symptomen niet steeds herkenbaar en wordt het syndroom helaas teveel onder-gediagnosticeerd. Meer aandacht voor screening van depressieve klachten en hier gepast advies aan koppelen is aangewezen.

Emoties maken deel uit van het leven. Daar goed mee kunnen omgaan, is cruciaal voor je stemming. Vreemd genoeg wordt in de klinische praktijk vaak veel aandacht besteed aan wat iemand denkt, voelt en doet. Maar (in tegenstelling tot het arsenaal cognitieve en gedragsmatige technieken om deze om te buigen indien gewenst) de methodieken waarbij men leert goed om te gaan met deze emoties, zijn vaak versnipperd en weinig evidence based.

Voor elk psychologisch meetinstrument rijst de vraag in hoeverre het instrument bruikbaar is bij klinische doelgroepen. Voor welke doelgroep is het instrument geschikt en welke problemen komt men tegen bij het afnemen van het instrument bij een persoon met een stoornis of beperking. Kan het instrument bij hen op gestandaardiseerde wijze afgenomen worden en wat zeggen de resultaten over een individu met een specifieke problematiek?

Door de coronacrisis zijn veel behandelingen ‘in de kamer’ omgezet naar beeldbelcontacten. Elke behandelaar heeft daarmee afgelopen jaar gewild of ongewild de stap naar E-health gemaakt. Maar niet iedereen werd daar even blij van. Psychologe Bryony Meijer-Kok verkent de mogelijkheden op het gebied van E-health en bekijkt hoe dit een bijdrage kan leveren aan de GGZ in het algemeen en de jeugdGGZ in het bijzonder.

Veel dingen die het leven de moeite waard maken, vielen het afgelopen jaar weg. We bevonden ons midden in een pandemie met wereldwijde problemen en onzekerheid. Ook ons brein is vooral gericht op wat er niet goed gaat – dit wordt ook wel de negativity bias genoemd. Negatieve informatie krijgt eerder en meer aandacht dan positieve informatie. En, zoals Aristoteles al zei: ’Alles wat je aandacht geeft groeit.’ Hoe houden we toch een positieve focus?

Ik schrijf dit artikel tijdens de zesde week van zelf-isolatie als gevolg van de COVID-19-pandemie. Hoe onze sociale wereld eruitziet op het moment dat u dit leest, kan ik niet voorspellen. Echter, ik kan wel met enige zekerheid zeggen dat u nog precies weet hoe u zich voelde tijdens de eerste weken van de pandemie.

Een negatief zelfbeeld kan leiden tot serieus leed, zoals depressie of een angststoornis. Om beter te begrijpen waarom een negatief zelfbeeld zo hardnekkig kan zijn heeft dr. Geert-Jan Will samen met collega’s van University College Londen gevoelens van eigenwaarde zichtbaar gemaakt in de hersenen. Kunnen we daarmee meten hoe zelfverzekerd iemand écht is? En psychische problemen beter behandelen?

Een beetje stress is natuurlijk heel normaal en het kan zelfs helpen om een goed resultaat te behalen. Stress wordt pas een probleem zodra het zoveel wordt, dat het jouw prestatie in de weg gaat staan. Mindfulness kan dan helpen om de activiteit te verminderen in het hersengebied dat geassocieerd wordt met piekeren.

Het nieuws wordt gedomineerd door het gevaar dat Corona levert of kan opleveren voor het leven van kwetsbare ouderen en mensen met een zwakke gezondheid. De impact van het virus op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen blijft enigszins onderbelicht. Lees in deze white paper over het effect van stress op onze kinderen.